Uprawa i wykorzystanie ziół

W Polsce corocznie produkuje się ponad 20 tys. ton suchych surowców zielarskich, na co składa się 20% zbieranych w środowisku naturalnym i 80% z uprawy.

Obecnie w uprawie znajduje się około 60 gatunków roślin, a ponad 100 w dalszym ciągu pozyskuje się ze środowiska naturalnego. Uprawa roślin zielarskich przyczynia się do podnoszenia opłacalności produkcji rolnej, szczególnie na glebach lekkich i w małych gospodarstwach rolnych. Ze względu na mały stopień zanieczyszczenia środowiska, dość trudną mechanizację procesu produkcyjnego i pracochłonność produkcji oraz duży odsetek ludności utrzymującej się z rolnictwa, Polska jest jednym z głównych eksporterów surowców zielarskich. Największą powierzchnię zajmują uprawy: mięty pieprzowej, kminku zwyczajnego, kozłka lekarskiego, rumian-ku pospolitego, maku lekarskiego, kolendry siewnej, lubczyku lekarskiego i innych (łącznie około 15-18 tys. ha). W Polsce rośliny te są przede wszystkim surowcem do uzyskiwania cenionych w lecznictwie leków ziołowych. Rośliny zielarskie i przyprawowe ceni się również jako ważny składnik smakowy wielu produktów przemysłu spożywczego, piekarniczego, mleczarskiego, mięsnego, owocowo-warzywnego,octowego, spirytusowego, a olejkodajne mają szerokie zastosowanie w przemyśle cukierniczym i kosmetycznym. Wykorzystuje się je także jako surowiec do produkcji przypraw smakowych i barwienia lub aromatyzowania środków spożywczych.

Zielarskie rośliny przyprawowe są niezbędne w każdym gospodarstwie domowym oraz przemyśle spożywczym jako dodatki smakowe i konserwujące oraz ułatwiające trawienie potraw tłustych, ciężkostrawnych.

Niektóre spośród roślin zielarskich mogą być wartościowym dodatkiem do pasz, np. pokrzywa, mniszek lekarski, zaś inne są cenionymi roślinami ozdobnymi: nagietek, jeżówka purpurowa, naparstnica.